Τοπική Κοινότητα Γοργοποτάμου

Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της περιοχής, χτισμένο στους πρόποδες της Οίτης και σε ύψος 35 μ. μέσα στο πράσινο, τις φυσικές ομορφιές και τα γάργαρα νερά του ποταμού Γοργοποτάμου. Το χωριό απέχει 8 χιλιόμετρα από τη Λαμία και έχει 472 κατοίκους.

Ο Γοργοπόταμος αποτελείται από δυο οικισμούς. Ο Ανατολικός, που είναι και ο παλαιότερος, ήταν η έδρα της κοινότητας και ονομάζεται Αλεπόσπιτα και ο Δυτικός, που βρίσκεται κάτω απ' την ιστορική γέφυρα και γύρω από το ποτάμι του Γοργοποτάμου. Ο Δυτικός συνοικισμός δημιουργήθηκε αργότερα στη γεωγραφική περιοχή της τοπικής κοινότητας Αλεποσπίτων από κατοίκους κυρίως των γύρω ορεινών χωριών και η ονομασία του ήταν Γοργοπόταμος. Και οι δυο οικισμοί αποτελούσαν μια ενιαία κοινότητα, την κοινότητα Αλεποσπίτων, που αργότερα μετονομάσθηκε σε Κοινότητα Γοργοποτάμου. Η ονομασία «Γοργοπόταμος» οφείλεται στον ομώνυμο ποταμό, που κυλάει δίπλα στο χωριό και καταλήγει στον Σπερχειό ποταμό.

Το 1999 με βάση το Νόμο 2539/97 αποτέλεσε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Γοργοποτάμου. Η Δ.Ε. Γοργοποτάμου αποτελείται από έντεκα (11) τοπικές κοινότητες  (Βαρδάτες, Γοργοπόταμος. Δαμάστα, Δέλφινο, Δυο Βουνά, Ελευθεροχώρι, Ηράκλεια, Κουμαρίτσι, Μοσχοχώρι, Νέο Κρικέλο & Οίτη, στο οποίο ανήκει και το χωριό του Σκαμνού) με μεγαλύτερη, την τοπική κοινότητα Μοσχοχωρίου.

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τον τουρισμό και την παρασκευή παραδοσιακών προϊόντων.

Το χωριό φημίζεται για τις πίτες, την παραδοσιακή μπομπότα από αλεύρι καλαμποκιού, τα κεράσια, τις ελιές και για τις πολλές και καλές ταβέρνες του, που αποτελούν πόλο έλξης για όλους τους κατοίκους της Φθιώτιδας.

Ιστορική Αναδρομή από την Τουρκοκρατία έως Σήμερα

Τα Αλεπόσπιτα ή Αλπόσπιτα ή Αλπόσπητα, μαζί με άλλα χωρία της επαρχίας Ζητουνίου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ήταν ένα από τα Τσιφλίκια του Τεφίκ Μπέι υιού του Χαλήλ Μπέη. Ο Τεφίκ Μπείς κατείχε τα χωριά: Κομποτάδες, Φρατζή, Αλεπόσπιτα, Βαρδάτες Δέλφινο, Αμυαλός, Χαϊν - Γαδρίκι , Δαμάστα, Νεβρόπολη, Λιμογάρδι, Άγναντα, Ταράτσα, Μακρολείβαδο, τα 2/3 της Αγίας Μαρίνας και το 1/3 της Αλαμάνας και τα 2/3 του Ιμήρμπεη (Ανθήλη). Στην απογραφή του 1686 φαίνεται, ότι ο πληθυσμός των Αλεποσπίτων ανέρχονταν στους 207 κατοίκους.

Η απελευθέρωση της επαρχίας Ζητουνίου συντελέστηκε επίσημα στις 28 Μαρτίου 1833. Κατά την απελευθέρωσή της τα περισσότερα τσιφλίκια πουλήθηκαν σε Έλληνες Τσιφλικάδες . Τα Αλεπόσπιτα ήταν Τσιφλίκι του Ι. Γραψίδη. Σύμφωνα δε με μαρτυρία καταγεγραμμένη στο "Εντεύθεν του Σπερχειού Οθωμανικά Κτήματα" από τον Τεφίκ Μπέη πουλήθηκαν και αγοράστηκαν το 1838 από τους Σ.Σ. Σκούφο και Τσάλλη έναντι 22.857 γροσιών. Άλλοι τσιφλικάδες της περιοχής αναφέρονται από τους κατοίκους οι: Γκρίζας, Καρκαβέλης και Κόρακας.

Κατά τον σχηματισμό των Δήμων του Ελληνικού κράτους, τα Αλεπόσπιτα αποτελούν χωριό του Δήμου Δρυόπων σύμφωνα με το ΦΕΚ 80/28-10-1836. Η έδρα του Δήμου ήταν το Κομποτάκι (Κομποτάδες) και είχε χωριά: Κομποτάκι, Αλεπόσπιτα, Βαρδάται, Δυο Βουνά, Δέλφινον, Φραντζί.

Ο Δήμος αυτός το 1840 (παρότι δεν έχει δημοσιευτεί στο ΦΕΚ) μετά από Βασιλικό διάταγμα της 7/11/1840 ή 9/12/1840 περί ενώσεως Δήμων ΤΕΩΝ, ΔΟΔΟΥΝΤΙΩΝ & ΔΡΥΟΠΩΝ διαλύεται και δημιουργείται ο Δήμος Ηρακλεωτών.

Ο Δήμος Ηρακλειωτών περιλάμβανε τα χωριά : Μοσχοχώρι - Αλπόσπιτα -Βαρδάτες - Γαρδικάκι - Δαμάστα - Μονή Δαμάστας - Δέλφινο - Δρακοσπηλιά - Δυο Βουνά - Ελευθεροχώρι - Μουσταφάμπεη - Κομποτάδες - Κούβελος (Τραχίς) - Κουμαρίτσι - Κωσταλέξη - Ματάκια Δυο Βουνών - Νεβρόπολη - Παύλιανη - Προκοβενίκος - Σκληθράκι - Φρατζή

Με το Β.Δ 16/11/1874 πλέον αποτελεί Χειμερινή Έδρα του Δήμου Ηρακλεωτών. Τα Αλπόσπιτα είναι έδρα του Δήμου από 1 Οκτωβρίου έως 30 Απριλίου και από 1 Μαΐου έως 30 Σεπτεμβρίου έδρα είναι το Μοσχοχώρι.

Το 1911 με 1912 ο Δήμος Ηρακλειωτών διαλύεται και στη συνέχεια αποτελεί έδρα του Ομώνυμου Δήμου Αλεποσπίτων, ο οποίος περιλαμβάνει τα χωριά: Αλπόσπιτα ή Αλεπόσπιτα, Βαρδάτες Γοργοπόταμος, Καλύβια (Ν. Κρίκελο ). Ο Δήμος αυτός συνεχίζεται έως το 1940 (Προπαρασκευή Νόμου ΔΝΖ' έτος 1912).

Απ' το 1940 και μετά δημιουργείται η κοινότητα Αλεποσπίτων, στην οποία ανήκει και ο συνοικισμός Γοργοποτάμου.

Ο Συνοικισμός του Γοργοποτάμου βρίσκεται στην παραποτάμια περιοχή του ποταμού Γοργοποτάμου και κάτω απ' την ιστορική γέφυρα είναι μεταγενέστερος και δημιουργήθηκε στην γεωγραφική περιοχή των Αλεποσπίτων από κατοίκους κυρίως των γύρω ορεινών χωριών. Οι πρώτοι κάτοικοι του Γοργοποτάμου ήταν οι εργαζόμενοι του Εργοστασίου Ασετιλίνης, που άρχισε να λειτουργεί το 1907 δίπλα στο ποτάμι και έμεναν μαζί με τις οικογένειές τους στα "Καμαράκια", σπιτάκια 12 τμ περίπου, που είχε κατασκευάσει το εργοστάσιο Ασετιλίνης για τους εργαζομένους του. Ακολούθησαν και άλλες οικογένειες από τα Αλεπόσπιτα καθώς και από την γύρω περιοχή και έτσι σιγά σιγά δημιουργείται ο Συνοικισμός του Γοργοποτάμου.

Ιστορικά, η πρώτη αναφορά στον συνοικισμό του Γοργοποτάμου γίνεται το 1911, όταν δημιουργείται ο Δήμος Αλεποσπίτων. Η πρώτη επίσημη απογραφή που δείχνει, ότι τα σπίτια γύρω από το ποτάμι αποτελούν πλέον οικισμό, είναι η απογραφή του 1928, στην οποία φαίνεται, ότι ο οικισμός είχε 53 κατοίκους.

Με την κατασκευή της Τεχνικής λίμνης των κρεμαστών και από το 1960 έως το 1965, κάποιες από τις οικογένειες από την περιοχή Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, που αποζημιώθηκαν και αναγκάστηκαν να φύγουν από την περιοχή, έρχονται και εγκαθίστανται στο χωριό. Αγοράζουν χωράφια και σπίτια, φέρνουν μαζί τους τα δικά τους ήθη και έθιμα και συμβάλουν σημαντικά στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του χωριού.

Με το Π.Δ. 379/28-6-1985 (ΦΕΚ Τ.Α 135/25-7-85) η κοινότητα Αλεποσπίτων μετονομάζεται σε κοινότητα Γοργοποτάμου και η Έδρα παραμένει στα Αλεπόσπιτα.

Η ονομασία "Αλεπόσπιτα"

Δεν υπάρχει κάποια επίσημη εκδοχή για την προέλευση της ονομασίας Αλεπόσπιτα ή Αλπόσπιτα ή Αλπόσπητα. Παραθέτουμε τις επικρατέστερες:

• Σύμφωνα με μια εκδοχή των κατοίκων του χωριού, η οποία μεταφέρεται μέσα μέσω της παράδοσης από γενιά σε γενιά, τα Αλπόσπιτα αποτελούν παραφθορά της λέξης "Αλπινόσπιτα ". Οι κάτοικοι μιλούν για μικρά σπίτια που απέμειναν ή που δημιουργήθηκαν, όταν καταστράφηκε ολοσχερώς μία μεγάλη αρχαία πόλη, οι Αλπινοί, ύστερα από έναν μεγάλο σεισμό. Αναζητώντας την ιστορία της περιοχής, διαπιστώσαμε ότι κοντά στο χωρίο, δίπλα από τι Θερμοπύλες, υπήρχε μία αρχαία ακμάζουσα πόλη, οι "Αλπινοί" ή "Αλπήνος", η οποία ήταν παράλια  πόλη των Επικνημιδίων Λοκρών, σημαντικό λιμάνι της περιοχής και βρίσκονταν κοντά στο στενό των Θερμοπυλών, μεταξύ Οίτης και θαλάσσης. Στους Αλπηνούς κατέληγε η γνωστή ατραπός (μονοπάτι) "Ανόπαια" (εκτός όψεως αόρατη) η οποία ξεκινούσε απ ο τον Ασωπό ποταμό, μέσω της οποίας  ο εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες εναντίον του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες το 480 Π.Χ. (14*). Το 427 π.Χ ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε ολοσχερώς τους "Αλπινούς", το λιμάνι και όλες τις υποδομές τους. (14*) Η εκδοχή των κατοίκων του χωριού επιβεβαιώνεται μόνο στην περίπτωση που κάτοικοι της πόλης αυτής επέλεξαν να μετοικίσουν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό μας. Πηγή http://www.gorgopotamosvillage.gr/xwrio/gorgopotamos.htm"
• Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή τα Αλεπόσπιτα αποτελούν παραφθορά της ονομασίας της αρχαίας πόλης Αρπίνης, μιας από τις οκτώ πόλεις με όνομα Αρπίνη, που ίδρυσε ο Οινόμιος προς τιμή της μητρός του Αρπίνης και φαίνεται ότι ήταν σ' αυτήν την περιοχή. Η Αρπίνη θεωρούταν η θεά των ανεμοστρόβιλων και ήταν μία από τις Άρπυες, που κατά την Μυθολογία θεωρούνταν Νεράιδες. Ο Ισίωδος τις εμφανίζει ως φτερωτές - ωραίες νεράιδες.

Κατά την δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ελλάδα, οι σιδηροδρομικοί σταθμοί πήραν ονόματα, που είχαν σχέση με την αρχαία ονομασία, την παράδοση και τα τοπονύμια του τόπου, όπου δημιουργήθηκαν. Στο πάνω μέρος του χωριού υπάρχει ο ομώνυμος Σιδηροδρομικός Σταθμός Αρπίνης.

Ποταμός Γοργοπόταμος (Δύρας)

Κατά την μυθολογία ανέβλυζε για να δώσει βοήθεια στον Ηρακλή που καιγόταν, « ...άλλος ποταμός τω όνομα κέεται Δύρας, τον βοηθέοντα τω Ηρακλεί καιομένω λόγος εστί αναφανήναι» . Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί, ότι σε απόσταση 20 περίπου Σταδίων (3,5 χιλιόμετρα) έρεεν άλλος ποταμός ονομαζόμενος ΔΥΡΑΣ, ο οποίος εχύνετο απ' ευθείας εις την Μήλιδος Θάλασσαν (Μαλιακός Κόλπος).

Στη θέση αυτή της Οίτης ο Ηρακλής αποφάσισε να τελειώσει την ζωή του, μην υποφέροντας το μαρτύριο στο οποίο τον υπέβαλε η σκληρή Δηιάνειρα, φορώντας του τον ποτισμένο με το αίμα του Κενταύρου Νέσσου, χιτώνα. Ο δηλητηριασμένος χιτώνας, του ξέσκισε και του κατάκαιγε τις σάρκες. Μάζεψε, λοιπόν, ξύλα και παρακάλεσε τον αγαπημένο τους φίλο Φιλοκτήτη να ανάψει την φωτιά. Ο Φιλοκτήτης άναψε τη φωτιά και ο ημίθεος, αφού δώρισε στον φίλο του το τόξο με τα δηλητηριώδη βέλη του, τυλίχτηκε στις φλόγες.

Κατά την πρώτη εκδοχή του Μύθου, ο Δίας μην αντέχοντας να βλέπει τον γιο του να υποφέρει, τον τύλιξε στα σύννεφα και τον ανέβασε στον Όλυμπο, όπου ο Ηρακλής παντρεύτηκε την όμορφη Ήβη, τη θεά της Νιότης.

Κατά μια άλλη εκδοχή ο Δίας έριξε τον κεραυνό του και στο σημείο που έπεσε, ανέβλυσε ο Γοργοπόταμος (Δύρας), που δρόσισε τον καιγόμενο ήρωα.

Ο Γοργοπόταμος πηγάζει από το Όρος Οίτη από δύο βραχίονες και εκβάλει στον Ποταμό Σπερχειό. Ο πρώτος βραχίονας πηγάζει από τα Πυρά του Ηρακλέως, σε υψόμετρο 2180 μ. περίπου. Ο δεύτερος χαμηλότερα από το Βαλόρεμα (θέση μεταξύ Γρεβενού και Καταβόθρας). Συναντώνται στη θέση Καταβόθρα και χάνονται μέσα στους βράχους, για να εμφανιστούν ξανά στη μεγάλη και ανεξερεύνητη χαράδρα της Οίτης (Σκασμένη).

Η κύτη του είναι βραχώδης, το νερό άφθονο και δροσερό. Κατά την κάθοδό του προς τον Σπερχειό, διέρχεται και από άλλες μικρότερες χαράδρες και σε δυο σημεία του σχηματίζονται υπόγεια τούνελ, όπου εξαφανίζεται, για να εμφανιστεί λίγο πιο κάτω.

Στην θέση «Καγκελογέφυρο» σχηματίζει πανέμορφους καταρράκτες, τους οποίους επισκέπτονται καθημερινά πολλοί περιηγητές για να απολαύσουν τη φυσική τους ομορφιά, καθώς και τη δροσιά κατά τους θερινούς μήνες.

Στην περιοχή "Λίθνος" υπάρχουν πολλές πηγές απ' όπου αρδεύεται το χωριό, ενώ ιδιαίτερης ομορφιάς είναι το πλατανόδασος εκεί. Είναι γνωστό δε, ότι η περιοχή του Φαραγγιού του Γοργοποτάμου αποτελεί καταφύγιο του αγριοκάτσικου της Οίτης.

Από τον Γοργοποτάμου υδρεύεται η πόλη της Λαμίας. Οι πηγές του είναι ένας υδροβιότοπος, μια περιοχή ανεκτίμητης αξίας. Η περιοχή είναι χαρακτηρισμένη ως σημαντικού κάλους με τις πηγές και τις λίμνες, τους καταρράκτες, τη χλωρίδα και την πανίδα. Οι πηγές του Γοργοποτάμου εντάσσονται στο πρόγραμμα Natura 2000, όπως και όλη η κοιλάδα του Σπερχειού.

Με τη δύναμη του νερού λειτουργούσε στο παρελθόν και εργοστάσιο Ασετιλίνης.

Εργοστάσιο Παραγωγής Ασετιλίνης

Μετά τη δημιουργία του νέου Ελληνικού κράτους, ο Καποδίστριας και στη συνέχεια ο Όθωνας, κάλεσαν ξένους επενδυτές στην Ελλάδα για εκμετάλλευση των πηγών ενέργειας της Ελλάδας. Στον Γοργοπόταμο (Δύρα) έρχονται Άγγλοι, Ιταλοί και Έλληνες επιχειρηματίες και δημιουργούν εργοστάσιο παρασκευής Ασετιλίνη ή Εργαστήριο Χημικών προϊόντων, όπως τότε το ονόμαζαν, με τη επωνυμία "Γοργός" Α.Ε.

Δημιούργησαν φράγματα στην περιοχή του Καγκελογέφυρου εκμεταλλευόμενοι την κλήση του εδάφους και την υποδομή, που τους δημιουργούσαν οι φυσικοί καταρράκτες και μετέφεραν το νερό με μεγάλα αρδευτικά κανάλια και μεταλλικούς σωλήνες στο εργοστάσιο παρασκευής Ηλεκτρισμού, που βρίσκονταν κάτω από τη γέφυρα. Στη συνέχεια, μετέφεραν το ηλεκτρικό ρεύμα στο εργοστάσιο παρασκευής Ασετιλίνης, που βρίσκονταν πιο χαμηλά.

Το εργοστάσιο φαίνεται, ότι άρχισε να κατασκευάζεται το 1901 και άρχισε να λειτουργεί γύρω στα 1907, είχε περίπου 120 άτομα προσωπικό και παρήγαγε μεγάλες ποσότητες ασετιλίνης, που μέσω του Σιδηροδρομικού Σταθμού που είχε δημιουργηθεί στον Γοργοπόταμο γι' αυτό τον σκοπό, μεταφέρονταν στα μεγάλα αστικά κέντρα (η ασετιλίνη και το καθαρό πετρέλαιο ήταν εκείνη την εποχή τα κύρια φωτιστικά μέσα). Το εργοστάσιο σταμάτησε να λειτουργεί το 1940. Με την αποχώρηση των Γερμανών ξαναλειτούργησε το 1944 για να σταματήσει η λειτουργία του οριστικά το 1945 περίπου. Για τη λειτουργία του εργοστασίου εργάτες από την γύρω περιοχή έμεναν σε ειδικά διαμορφωμένα σπιτάκια 10τ.μ. (καμαράκια), που είχε κατασκευάσει το εργοστάσιο. Ερείπια του φράγματος στο καγκελογέφυρο, μέρος του δικτύου μεταφοράς νερού και ερείπια του βοηθητικού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας σώζονται ακόμη μέχρι σήμερα. Το εργοστάσιο παραγωγής ασετιλίνης κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 80 και στη θέση του υπάρχει πλέον πλατεία. Τα "καμαράκια" έπαψαν να κατοικούνται γύρω στο 1970 και κατεδαφίστηκαν τελικά περίπου το 1975.

Ο Ελληνοπυγόστεος (Pungitius hellinicus)

Στα βόρια του χωριού μας, στις τάφρους απορροής των υδάτων (Σούδες), που καταλήγουν στον Σπερχειό ποταμό, καθώς και στο μεγάλο αριθμό φυσικών πηγαδιών (Ματάκια), που βρίσκονται στη θέση «Αετοφωλιές» του κάμπου του Γοργοποτάμου, ζει ένα σπάνιο είδος ψαριού ο Ελληνοπυγόστεος.

Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Πάνω από το χωριό και μέσα στην σκιά πανύψηλων αιωνόβιων δένδρων βρίσκεται η Ι. Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που είναι χτισμένη πάνω από τα ερείπια βυζαντινού Ναού του 11ου αιώνα. Επί Τουρκοκρατίας ο Ηγούμενος έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη και ανατινάχθηκαν όλοι μαζί, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Από το Βυζαντινό Μοναστήρι έχουν διασωθεί ωραιότατα αρχιτεκτονικά μέλη του Βυζαντινού Ναού, τα οποία φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας.

Ο Αξ/κός του Ε. Στρατού, Δυοβουνιώτης Κωνσταντίνος (1810 - 1897)

Πάνω απ' το χωριό και σε σημείο που ν' αντικρίζει την Αλαμάνα, όπως επιθυμούσε, θάφτηκε ο Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Δυοβουνιώτης Κωνσταντίνος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ξήκης Κωνσταντίνος και το επώνυμο Δυοβουνιώτης προέρχεται από τον τόπο καταγωγής του ( Δυο Βουνά Οίτης ). Ο Κων/νος Δυοβουνιώτης, απόγονος του Οπλαρχηγού της Επανάστασης του 1821 Δυοβουνιώτη Ιωάννη, συνέχισε την παράδοση της οικογένειάς του στον αγώνα κατά των Τούρκων και πέθανε το 1897. Φαίνεται, ότι κατείχε μεγάλη περιουσία στα Αλεπόσπιτα και είναι αυτός που το 1857 κατασκεύασε, πάνω απ' το χωριό, έναν από τους μεγαλύτερους νερόμυλους της περιοχής. Ο τάφος του σώζεται μέχρι και σήμερα στο λόφο «Λουλουβούνια», θέση «Αγριλιά» πάνω απ' το χωριό.

Η Μάχη στο Δέμα

Στις αρχές Απριλίου του 1821 οι οπλαρχηγοί Διάκος, Ιωάννης Δυοβουνιώτης, Πανουργίας και ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας συναντήθηκαν στο χωριό Κομποτάδες. Εκεί αποφάσισαν να μην αφήσουν τις τουρκικές δυνάμεις του Κιοσσέ Μεχμέτ και του Ομέρ Βρυώνη, οι οποίες είχαν κατακλύσει τη περιοχή, να περάσουν από τις διαβάσεις της Οίτης. Αποφάσισαν να αποκλείσουν τους δυο δρόμους, που οδηγούσαν προς τη Λοκρίδα και τη Φωκίδα.

Τον Δυοβουνιώτη, ο οποίος είχε στην αρχή κάποιες αντιρρήσεις, έπεισε ο Διάκος να φυλάξει τη γέφυρα του Γοργοποτάμου. Ο Αθανάσιος Διάκος λοιπόν έπιασε τη Αλαμάνα και ο Δυοβουνιώτης την Γέφυρα του Γοργοποτάμου (το παλιό πέτρινο γεφύρι του "Παλαντά"). Ο Δυοβουνιώτης ανέλαβε λοιπόν να φυλάξει τη γέφυρα, όταν όμως οι λίγοι άνδρες του βρέθηκαν μπροστά στις μεγάλες δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη υποχώρησαν στη θέση Δέμα. Αυτή βρίσκεται στις ανατολικές προσβάσεις της Οίτης και είναι ένα στενό πέρασμα, πάνω απ’ την τοπική κοινότητα Δυο Βουνών της Δ.Ε. Γοργοποτάμου. Εκεί ο Δυοβουνιώτης με τους άνδρες του, εκμεταλλευόμενος το δύσβατο του εδάφους, πολέμησαν ηρωικά, εμπόδισαν την προέλαση των Τούρκων και τους προκάλεσαν μεγάλες απώλειες.

Ο επισκέπτης στον Γοργοπόταμο μπορεί να θαυμάσει και να απολαύσει κάνοντας μια βόλτα στην παραποτάμια ζώνη, την δροσιά και τα πεντακάθαρα νερά του ποταμού, να ψαρέψει πέστροφες και σολομούς, να επισκεφτεί το υπέροχο πλατανόδασος στο «Λίθνο», τον καταρράχτη στο «Καγκελογέφυρο», την Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τον παραδοσιακό Νερόμυλο - Υδροτριβή, να αγοράσει κεράσια, ελιές και παραδοσιακά προϊόντα, να γευτεί από τις 8 ταβέρνες και τα 2 παραδοσιακά καφενεία τα νοστιμότατα εδέσματα και να καταλύσει στο υπέροχο ξενοδοχείο.